De Eekloosche Watergang

Voor vandaag stond een combinatietocht op het programma: heen over de nieuwe route en terug over het huidige Grenslandpad (ktr. 4 en 5 deels). Al met al ruim 16 km.

Klik 1 of 2 maal op de collage voor een vergroting

Van Eede naar Smedekensbrugge

De auto parkeerden we weer bij de kerk van Eede. Eerst wandelden we naar de Luchtwachttoren.

 

In de jaren vijftig werd Nederland voorzien van in totaal 130 luchtwachttorens, die in combinatie met bestaande gebouwen een netwerk van 276 posten vormden met een maximale onderlinge afstand van 16 kilometer. Vrijwilligers van de BB (Bescherming Bevolking) konden hier vijandelijke vliegtuigen observeren en hun meldingen telefonisch doorgegeven aan een luchtwachtcentrum. De torens zijn opgebouwd uit geprefabriceerde raatvormige betonelementen van 38 centimeter groot. De hoogte varieerde van 2,52 meter tot 31,02 meter. Ter camouflage werden rond de torens bomen geplant. De meeste luchtwachttorens zijn gesloopt. Behalve drie torens in Zeeuws-Vlaanderen (in Eede, Koewacht en Nieuwnamen) zijn nog een zevental torens elders in het land bewaard gebleven als monumenten van de koude oorlog.

Vervolgens  langs het Wilhelminamonument. Daarna volgden 3 km langs de N251 richting Aardenburg. Dat klinkt erger dan het is. We liepen over een grotendeels schaduwrijk en rustig fietspad. We waren nog fit en konden flink doorstappen en al wandelend zie je zoveel details onderweg dat we al snel bij Smedekensbrugge waren.

De Eekloosche Watergang.

Bij de ingang van het natuurgebied staat het duidelijk vermeld: Verboden voor honden en Begrazingsgebied: betreden op eigen risico en een afstand van 25 m bewaren tot het vee. Met enige schroom passeerden we het hekje. Onze eerste ervaringen met dit natuurwandelpad waren niet zo prettig: een boze boer stuurde ons na ca. 2 km weg en kondigde aan agressieve stieren in het gebied te zullen laten grazen. Het hele verhaal kan nagelezen worden in de PZC (3 augustus 2010).

Dit keer is het ons gelukt het hele traject van 7 km af te leggen. Het is een prachtige route, zeker het opnemen in het Grenslandpad waard. Maar ook een zware route: al is het gras kort gehouden, de ondergrond is op veel plaatsen erg ongelijk, er zijn  veel overstapjes onderweg waarvan sommige eigenlijk een extra treetje verdienen en er zijn veel stukken met vee. Lang niet altijd is het mogelijk daar 25 m afstand van te bewaren. Hondenbezitters zullen een heel eind om moeten lopen (of over de oude route lopen). We telden een drietal picknickbankjes: vlak na het begin, na ongeveer 4 km en aan het einde. 

Vlak na het begin van de route werden we geconfronteerd met de eerste koeien. Vooral vleeskoeien zien er indrukwekkend uit en op een afstand is het moeilijk in te schatten of het om koeien of stieren gaat. We liepen er met een hele wijde bocht omheen. Wat verder op de route was dat laatste niet mogelijk: de koeien lagen en stonden op het graspad waar wij ook moesten lopen en dat ter plekke zo'n 5 m breed was, met aan de ene kant de Watergang en aan de andere prikkeldraad. We wilden ze niet laten schrikken, omdat daardoor de kans bestond dat ze in het water terecht zouden komen. Toen we ze langzaam naderden, weken ze achteruit en konden we ze voorzichtig (op minder dan een meter!) passeren. 

Vaak zagen we direct na het overstapje aan de verse vlaaien al of er koeien liepen in dat stukje van het traject. Meestal konden we er met enig beleid langs, maar vlak voor het 2de picknickbankje speelden zich opnieuw enkele spannende taferelen af. In een vrij groot weiland bij een boerderij liepen we vlak langs de Watergang. In de verte slechts 1 koe, maar wel een hele slimme! Toen die ons aan zag komen draafde ze op ons af en ging vlak achter ons lopen. Gelukkig wisten we dat je dan niet moet gaan hollen, want dan doet zij het ook en ze kan echt harder en niet zo snel meer stoppen! Dus liepen we schijnbaar onverstoorbaar rustig door richting hekje. Daar bleek wat de bedoeling was: ze wilde er ook doorheen! Zo snel mogelijk wurmden we ons er door en lieten haar verbolgen achter. 

Terwijl we op de picknickbank wat aten en dronken, zagen we haar nog lange tijd met het hekje in de weer: het lukte haar niet het met haar snuit te openen.

Het einde van de route vraagt om wat meer duidelijkheid. Na de picknickbank (veel brandnetels, die aan het begin trouwens ook) moesten we nog een koeiensluis met schrikdraad passeren (ook hoogopschietende brandnetels) en over een boerenlandpad naar de weg. Daar hing een touw ter afsluiting, maar nergens een bordje dat hier de wandeling langs de Eekloosche Watergang begint voor wie van de andere kant komt. Maar dat komt later allemaal wel goed.

Van Sint Laureins naar Eede

Over de betonautoweg liepen we naar de brug bij Sint Laureins om van daar het Grenslandpad op te pikken vanaf halverwege krt 5. Tot aan de Baileybrug liepen we over een aantrekkelijk graspad. Dit stuk van de huidige route mag er zijn. Ook de brug zelf is een bijzonderheid, met alle informatie die daarover ter plekke wordt gegeven. Maar wat daarna volgde was niet leuk! Gelukkig waren we hier op een doordeweekse dag. Het kilometers lange betonfietspad werd nu niet bevolkt door al teveel fietsers en toerrijders. Maar het was saai! Ook de vermoeidheid speelde natuurlijk een rol. Toch was het graspad richting Eede een verademing. De snelweg aan het eind was minder geslaagd, maar daar waren we gelukkig snel weer vanaf. Over een fietspaadje bereikten we het begin van krt. 4, waar we enkele dagen geleden eindigden en we vonden de auto in alle eenzaamheid terug bij de kerk.

We ondernamen nog een poging om in Aardenburg bij VVV/Archeologisch Museum een folder over de Eekloosche Watergang te krijgen, maar helaas was men wegens omstandigheden gesloten. Het zal voor een andere keer zijn.

Onze conclusie is: De Eekloosche Watergangvariant is een aantrekkelijk alternatief. Ze sluit goed aan op de route door Aardenburg en het saaie betonpad langs het Leopoldkanaal wordt vermeden. Jammer van de Baileybrug en het graspad langs het kanaal in de huidige route, maar daarover loopt nog de GR5.

Misschien moet er wel aandacht worden besteed in de gids aan de zwaarte van de route, het hondenverbod en de vele ontmoetingen met vee. Voor hondenbezitters of veemijders is een alternatieve route mogelijk ten noorden van de Eekloosche Watergang: over asfalt weliswaar, maar niet onaardig.

© JannieTr.

De Elderschans en Aardenburg

Het mooie nazomerweer houdt aan. Daar kun je maar beter gebruik van maken. We besloten daarom vandaag de voorgestelde alternatieve route over de Elderschans en de wallen van Aardenburg eens uit te proberen.

Ons vertrekpunt was de Zuiderbruggeweg in Heille bij de ingang van het kerkpad richting Middelburg (B.). Wij negeerden dit pad en liepen door in n.o. richting. Na ongeveer 50 meter sloegen we l.a. een breed graspad/karrenspoor (Karnemelkstraatje) in. Aan het einde daarvan gingen we r.a. de Noorderbruggeweg op. Dit slingerende wilgenlaantje gaat na een kruising over in de Ezelstraat en komt verderop uit op de Zuiderbruggeweg, die doorloopt tot aan de Elderschans. Daar volgden we de door Chris ingetekende route door het bosgebied op de Elderschans. We kwamen het bos uit op de Herendreef. Via een rustig gelegen schelpenvoetpad liepen we onder kastanjebomen langs fraaie villa's. De route voerde ons de stad in door de Kaaipoort. Direct daarna moesten we r.a. (Brouwerijstraat) en aan het einde even rechts en toen links de Wallenroute op. De route op de kaart volgend kwamen we over schelpenpaden met uitzicht op de omgeving,  uit op de Beekmanstraat (N251) die naar de ingang leidt van het natuurgebied de Eekloosche Watergang. Daar zijn we gestopt en zijn op onze schreden teruggekeerd.

                                      Klik op de foto voor een vergroting

We zijn erg enthousiast over dit alternatief. Na behoorlijk wat km over akkerranden en door weilanden op krt.2 is deze variant een welkome afwisseling. Over een rustige polderweg met genoeg te zien onderweg en deels voorzien van een bomenrij was het aangenaam wandelen tot vlakbij de ingang van de Elderschans. De Oud Geulsche Watergang zagen we in de verte liggen: we hadden niet het idee dat we daar iets aan misten. Na Aardenburg volgt immers alweer de Eekloosche Watergang (7km).

Aardenburg profileert zich als Cultuurstad. Dat is op het voetpad onder de kastanjes al te merken: de eerste panelen met gedichten dienen zich aan. Het is ook een stad die zich prima leent voor een tussenstop: om er iets te gebruiken, rond te kijken of te overnachten. Wie wat meer tijd heeft, kan de wandeltocht combineren met een concertuitvoering in de St. Baafskerk, een bezoek aan een van de vele galerieën, het volgen van een creatieve cursus, het maken van een gedichtenwandeling, een bezoek aan het Archeologisch Museum of de unieke beschilderde grafkelders in de Sint Baafs  bekijken.

Wij bezochten in de r.k. Mariakerk aan de Weststraat de tentoonstelling: Van Steen tot Inktpot - Aardenburg - Bedevaartstad. In de middeleeuwen was Aardenburg een van de belangrijkste bedevaartplaatsen in Europa, waar duizenden pelgrims elkaar ontmoetten: van koningen tot  bannelingen. De tentoonstelling besteedt niet alleen aandacht aan deze bloeiperiode, maar ook aan de latere en huidige bedevaarten naar deze stad. Nog tot 31 oktober 2011 dagelijks te zien.

©JannieTr.

De "Onderneming": Van Perkpolder naar Hansweert

De PZC van 26 september 2011: Zorg om fiets-voetveer.

Tot het vervallen van het autoveer over de Westerschelde tussen Perkpolder en Kruiningen liep het Grenslandpad door Oost-Zeeuws-Vlaanderen tot Perkpolder. Ook nadat in 2003 de Westerscheldetunnel beschikbaar kwam en de veerdiensten opgeheven werden, werd dit deel van de route onderhouden. In de zomermaanden vaart er nl. sinds 2005 een fiets-voetveer tussen Perkpolder en Hansweert. Zo was er een mogelijkheid tot Perkpolder door te lopen, deze overtocht van 60 min. te maken en in Hansweert de route weer op te pikken.

Helaas ziet de toekomst voor dit pontje, dat deel uitmaakt van het bekende Rondje met een pontje in Zeeland, er niet rooskleurig uit. De Vereniging  Vrienden van de Voetveren heeft inmiddels de noodklok geluid.

Wat is er aan de hand? De haven van Perkpolder slibt steeds verder dicht. Nu deze niet meer nodig is voor de veerdienst wordt er niet meer gebaggerd. Dat is een taak van Rijkswaterstaat, maar die weigert er iets aan te doen, omdat het officieel geen vaarwater meer is. Ook de provincie en de gemeente Hulst ondernemen geen actie. Het pontje is daarmee ten dode opgeschreven.

De afgelopen jaren is er steeds gesteggel geweest over het pontje. De gemeenten Hulst en Reimerswaal waren zuinig met subsidie, waardoor een overtocht zoveel dreigde te gaan kosten dat die te duur werd voor de passagiers. Om de kosten beheersbaar te houden is het aantal vaarten per dag  (3 maal v.v.) en het aantal vaardagen per week (4) beperkt. Ook het weer vormt een belemmering voor een gegarandeerde afvaart: niet alleen bij storm, maar ook bij "slecht" fietsweer ziet de schipper af van de overtocht: te weinig passagiers. Maar juist die beperkte dienstregeling vormt mede een belemmering voor succes. Van een pontje dat alleen in de zomermaanden vaart en deel uitmaakt van een Rondje met het pontje verwacht je dat het elke dag vaart. En dan ontstaat de discussie: Meer subsidie want er komen te weinig passagiers versus Te weinig passagiers dus geen subsidie meer.

De laatste 2 jaar kwam daar het vastlopen in de haven nog bij. Aanvankelijk bij extreem laagwater (springvloed), maar dit jaar ook bij gewoon laag water, liep de "Onderneming" vast en moest er soms wel een uur gewacht worden voor er vertrokken kon worden. Uiteindelijk leidde dat ertoe dat de boot vòòr het einde van het seizoen zoveel schade opliep dat zij uit de vaart genomen moest worden. Er zijn reparaties nodig waarvoor de schipper geen geld meer zegt te hebben.

Of De Vereniging Vrienden van de Voetveren het tij kan keren is afwachten. Ik acht het niet aannemelijk. Het is jammer dat daarmee deze "zomervariant" ook dreigt te vervallen. Hem opnemen in de volgende editie van het Grenslandpadgidsje lijkt me niet zinnig.

Is het bijhouden van de markering in Oost-Zeeuws-Vlaanderen dan voor niets geweest? Ik denk van niet. De lus van bijna 100 km die Chris op de vergadering liet zien zou heel goed uitgewerkt kunnen worden tot een Streekpad. Zeeuws-Vlaanderen heeft genoeg "eigenheid" om een Streekpad te rechtvaardigen. Natuurlijk zullen er binnenkort voldoende wandelmogelijkheden zijn via het inmiddels in ontwikkeling zijnde wandelpadenknooppuntennetwerk. Maar een Streekpadgids kan achtergrondinformatie leveren over de Staats-Spaanse linies, de Poolse inzet bij de bevrijding van Zeeuws-Vlaanderen, het ontstaan van het krekenlandschap, 't Land van Seaftinghe, de Hedwigepolder, de sporen van Reinaert de Vos....etc. Het is een uitgelezen kans om de rest van Nederland kennis te laten maken met dit mooie Landje Apart!

©JannieTr.

Het dilemma van de routemaker

Nadat ik vrijdagavond de routewijzigingen voor krtn. 1, 2 en 3 uitgeprint en in de gids gestoken had, konden we vandaag de huidige route gaan uitproberen. De auto parkeerden we bij de kerk van Eede en met de fiets reden we vervolgens naar Sluis.

Vooraf eerst wat algemene opmerkingen over onze ervaringen vandaag. Op alle wegen en paden die ook door fietsers gebruikt mochten worden was het druk. Een mountainbiker reed dwars door een weiland met koeien. We ondervonden toch wel wat problemen met de huidige markering. En voor de statistiek: we kwamen 1 wandelaar tegen met de Grenslandpadgids en een pak printjes erin.

Dan over de route. De handwijzer was snel gevonden en we volgden van daar het schelpenpaadje: zelfs daar dachten fietsers te moeten rijden. Vanaf het 1ste bruggetje tot het trekpontje Kobus moesten we de asfaltweg delen met vele fietsers. Het pontje bracht ons zonder problemen naar de overkant. Daar konden we een blik werpen op de alternatieve route die Chris voorstelde: over de dijk die nu afgesloten is als natuurgebied. Het zou een ideale oplossing zijn. De toestemming daarvoor is er echter alleen als BUITEN het broedseizoen het trekpontje uit de vaart is. Vanaf de picknickbank hadden we een goed zicht op deze dijk èn op het verlengde ervan (in westelijke richting) dat wel toegankelijk is voor wandelaars. Tot onze verbazing zagen we aan de overkant, boven de hoofden van de nietsvermoedende fietsers een ooievaar op een nest in een lantaarnpaal zitten!

Daarna volgde een behoorlijk stuk asfalt langs een dijk die wel toegankelijk was, maar geen alternatief kon bieden door het hoge gras en ongelijke ondergrond. Maar verder zaten er genoeg aardige stukjes in. En zo bereikten we het einde van krt. 1.

Voor krt. 2 zijn geen wijzigingen voorzien, tot vlak voor het dorp Heille. Een groot gedeelte van de route is rustig en onverhard. Iets eerder dan op de kaart staat aangegeven, volgt de route inmiddels een fietspad dat tot in Middelburg voert. ( Over de voorgestelde wijziging verderop in dit verhaal.)

De route op krt. 3 bestaat vrijwel geheel uit een smal en bochtig geasfalteerd fietspaadje, dat, zo bleek ons, graag gebruikt wordt door de fietsers. Doordat het uitzicht op dit moment belemmerd wordt door de hoog opgeschoten maïs, ontstaan soms gevaarlijke situaties. We waren er niet echt enthousiast over. Ook het kerkpad naar Eede was verhard.

Dan de suggesties van Chris voor de route vanaf eind krt. 2 en krt. 3. De route vanaf Middelburg langs de Oud-Geulsche Watergang is helaas afgeblazen. Dat zou betekenen dat er nu doorgelopen zou kunnen worden naar Heille en van daar naar de Elderschans en Aardenburg en verder via de Eekloosche Watergang. We gaan deze variant binnenkort verkennen.

Maar dan nu het dilemma: de Elderschans en Aardenburg zijn o.i.  interessanter dan Middelburg. De wandelroute langs de Eekloosche Watergang is veel aantrekkelijker dan het asfaltpaadje door de velden. Maar èèn ding is jammer: Eede komt zo niet meer in het verhaal voor. En juist daar is een herdenkingsmonument voor de "Grensoverschrijding" van koningin Wilhelmina op 13 maart 1945, de dag waarop ze voor het eerst weer voet op Nederlandse bodem kon zetten. En dat past dan juist weer zo goed bij het Grenslandpad. Het in de alternatieve route opnemen is onmogelijk. Kiezen voor een aantrekkelijker route betekent dan dus slechts een voetnoot in de gids voor dit historische feit. 

Toch kiezen wij hier liever voor de mooiere alternatieve route. Temeer daar de regionale VVV een wandelroute heeft uitgezet in deze omgeving die voldoende aandacht schenkt aan de historie: Het Smokkelpad, 25 km. Wie daar interesse in heeft, kan deze altijd nog apart volgen.

©JannieTr.

Ervaring op Voorne-Putten en in De Hoeksche Waard

* Hein stuurt ons allebei een vragenlijst voor kandidaat vrijwilligers. Bij het invullen realiseer ik me pas wat ik al allemaal gedaan heb op het gebied van routes ontwerpen, beschrijven en van achtergrond informatie voorzien in mijn oude woonomgeving.

* Op Voorne-Putten heb ik voor het Recreatieschap het Voornepad (70 km), Bernissepad (26 km) en Landgoederenpad (18 km) ontworpen, de route beschreven en van achtergrondinformatie voorzien. Voor de markering (geel/rood) en de gidsen zorgde het Recreatieschap. De markering (en het onderhoud daarvan) laat helaas te wensen over: het is door een "professioneel" bureau gedaan.

* Op de Hoeksche Waard was ik betrokken bij het ontwerp van diverse wandelroutes (geel/rood), samen met de RIHW en Staatsbosbeheer. Ook deze zijn door mij beschreven (grofweg, de route staat op een bijgeleverd kaartje en is gemarkeerd) en van achtergrondinformatie voorzien en verschenen in een gidsje: Wandelen door Nationaal Landschap De Hoeksche Waard (10 wandelingen van 6 t.m 75 km). Veel van de foto's zijn door mijn man Henk gemaakt.

* De bestelde gids wordt bezorgd. Ik lees er wat in, bekijk de kaartjes en op www.wandelnet.nl de wijzigingen die zich sindsdien hebben voorgedaan. Dat zijn er nog al wat. We besluiten binnenkort de eerste 3 kaartjes (14,5 km) te gaan lopen. Ik zal eerst de wijzigingen daarover verzamelen.

©JannieTr

Een gidsje bestellen

Op verzoek van Hein Kloosterman stuur ik hem onze adresgegevens en mailadressen.

Zoeken naar een tweedehands exemplaar van het Grenslandpad op internet levert alleen een nog oudere druk op. Dus besluit ik maar een nieuwe te bestellen bij de het Wandelnet in Amersfoort.

©JannieTr.

Kennismaken met de Zeeuwse ploeg

De Zeeuwse ploeg is uitgenodigd door Chris Louwerse in hotel Terminus in Goes. Van het hoofdkantoor in Amersfoort komen Joep Naber en Hein Kloosterman om de nieuwe routevoorstellen te bekijken en te bespreken en eventuele vragen te beantwoorden. Omdat de route ook een stukje door Vlaanderen gaat, zitten er ook 2 Vlamingen in de ploeg. Voor ons een mooie gelegenheid om met iedereen kennis te maken. 

Nadat iedereen om 10 uur voorzien is van koffie en een Zeeuwse bolus kan de vergadering beginnen. Uiteraard eerst een kennismakingsrondje en daarna spijkers met koppen slaan: Joep houdt van to-the-point en geen tijd verliezen. Hij heeft kaarten van de nieuwe routevoorstellen meegebracht, die we gezamenlijk bekijken en van commentaar voorzien. Met Chris heeft hij vaker telefonisch contact. Zijn voorstellen zijn al gedeeltelijk besproken met het bestuur en de routecommissie. Die zijn niet zonder meer aanvaard.

Wat is het geval? Na het vervallen van de veerdienst Perkpolder-Kruiningen en de aanleg van de Westerscheldetunnel is een groot deel van de route in Oost-Zeeuws-Vlaanderen overbodig geworden. Met de bus gaan de wandelaars van Terneuzen naar Zuid-Beveland en van daar verder. Chris heeft een "lus" vanuit Terneuzen door O-Z-Vl ontworpen die niet alleen het vervallen deel omvat, maar o.a. ook plaatsen als Axel, Koewacht en 't Land van Saeftinghe. De lengte van de lus is bijna 100 km: te lang voor een lus, is het oordeel van het bestuur. Misschien dan een Streekpad, wordt er geopperd. Ook daar kleven bezwaren aan. We laten de zaak maar even rusten. Chris heeft een brief voor het bestuur hierover opgesteld en iedereen kan zich er in vinden dat hij die opstuurt en het antwoord daarop eerst even afwacht.

Stukje voor stukje bekijken we de suggesties voor nieuwe routes. Op krt. 1 (Sluis-Lapscheure) wordt een kleine wijziging voorgesteld langs de Damse Vaart: buiten het broedseizoen langs de andere zijde: een natuurgebied. Dat heft meteen het probleem op dat het trekpontje wel eens uit de vaart is. Definitieve afspraken zijn nog niet gemaakt, dus wordt het nog even in beraad gehouden. Op krt. 2 (Lapscheure-Heille) zijn geen wijzigingen voorzien. Maar voor krt. 3 (Heille-Eede), krt. 4 (Eede-Middeldorpe) en krt. 5 (Middeldorpe-Haantjesgatpolder) heeft Chris drastische veranderingen bedacht: vanaf Middelburg(B.) langs de Oud-Geulsche Watergang via de Elderschans naar Aardenburg en van daar via de Eekloosche Watergang naar Grenspaal 341 aan het Leopoldkanaal. Ook krt. 6 (Haantjesgatpolder-Oostpolder) wordt totaal anders: het kanaal oversteken en via de Graafjansdijk (waterkeringsdijk uit de Middeleeuwen) naar Bentille. Op krt. 7 (Oostpolder - Stenenschuurbrug) komt de nieuwe route bij Krabbe weer uit op de oude. En gaat vanaf dat punt langs het Leopoldkanaal.

 Argumenten zijn:

1. De Elderschans is een overblijfsel uit de oorlog met Spanje en ontworpen door Menno van Coehoorn: er is een aantrekkelijke onverharde rondwandeling overheen. 
2. Aardenburg is de oudste stad van Zeeland met een beginnende bloei in de Romeinse tijd.
3. De Eekloosche watergang is een unieke, onverharde wandelmogelijkheid langs een riviertje waarlangs vroeger de turf vervoerd werd, van ca. 7 km.
4. Er zijn al teveel stukken langs het rechte, en daardoor op den duur, saaie Leopoldkanaal.
5. Het Krekengebied ten noorden van het kanaal heeft veel van zijn charme verloren nu er niet meer langs de oevers, maar over het asfalt gewandeld moet worden.
6. De Graaf Jansdijk is een van de oudste dijken in deze omgeving: hij liep van Duinkerke tot Sas van Gent en geeft aan tot waar het zeewater vrij spel had in de Middeleeuwen.

Het klinkt goed, maar helaas moet Chris melden dat het stukje langs de Oud-Geulsche Watergang niet door kan gaan wegens gebrek aan medewerking van de betreffende boeren: ze willen er een vergoeding voor en die ruimte is er niet.

De rest is mogelijk. Het ziet er uit als een verbetering. De nieuwe route kennen we voor een groot deel al. De oude nog niet. En omdat men er van uit gaat dat wij dit nieuwe stuk zullen gaan markeren, beschrijven en onderhouden, zullen we ons de komende tijd zowel in de oude, als in de nieuwe route gaan verdiepen.

Ook de veranderingen in de rest van Zeeland passeren de revue. De meeste wijzigingen zijn niet ingrijpend. Iedereen krijgt de kaarten mee waarop de oude en nieuwe varianten getekend staan.

Na een koffiepauze is er gelegenheid om vragen te stellen, m.n. over de markeringen. Er blijken verschillen te zijn tussen de Vlaamse GR-route markeringen en de Zeeuwse LAW-markeringen. Van Hein krijgen we drie boekjes waar alles in zou moeten staan: * Markeren moet je leren, instructie voor vrijwilligers, * Wandelroute in de steigers, handleiding voor routemakers en * Alsmaar rechtdoor, handleiding routebeschrijving. We zullen ze thuis bestuderen.

Met Chris spreken we af dat we een keer met hem op pad gaan om te kijken hoe hij te werk gaat.

Dan is het tijd voor de lunch. We laten ons de soep en de broodjes goed smaken en hebben meteen de mogelijkheid om de anderen wat beter te leren kennen. Niet dat we zoveel met elkaar te maken zullen hebben: ieder werkt aan zijn eigen stuk. Maar als Chris vraagt of men het ziet zitten elkaar tenminste eenmaal per jaar op deze wijze te ontmoeten, dan stemt iedereen in.

Na de lunch nemen we afscheid en zoekt men de trein of de auto op. Wij maken nog een wandeling in de buurt van Goes en bezoeken wat geocaches voor we naar huis gaan. 

©JannieTr.

Grenslandpad in ontwikkeling

 Inleiding

De tweede druk van het boekje behorend bij het Grenslandpad (LAW-11) uit 2004 is achterhaald. Er is het nodige veranderd in de loop der tijd. Dus moeten er alternatieven gevonden worden voor afgesloten paden en kansen bekeken worden voor een nog mooiere route. De bedoeling is om eind 2012 / begin 2013 een nieuwe route en gids beschikbaar te hebben.

Door padcoördinator Chris Louwerse werden wij uitgenodigd mee te werken aan de ontwikkeling en uitvoering van het nieuwe tracé in Zeeuws-Vlaanderen. Het leek mij wel leuk om alles wat daarbij komt kijken in een weblog bij te houden: om zelf op terug te kunnen kijken èn, wie weet, anderen enthousiast te maken om zich elders in ons land als vrijwilliger voor de LAW aan te melden.

©JannieTr.