Een frisse, stevige wind, witte stapelwolken, felle opklaringen. We vonden dat we het maar gewoon moesten proberen en terwijl er in de rest van Nederland fikse buien vielen, hielden wij het de hele morgen droog. Goed wandelweer!
Hieronder weer een overzichtje van onze route. Rood is de voorgestelde nieuwe route, blauw de oude en groen de aansluiting die in het Blog van 5 oktober 2011 werd beschreven.
Mountainbikers en privacy
Van 1 naar 2 liepen we over een heel aantrekkelijk zandpad, dat daarna tot 3 in een bospad veranderde. Jammer was dat aan beide zijden van dat pad een hoog hekwerk stond dat afgeschermd was tot zeker 2 meter hoogte met zwart plastic (links) en camouflagenetwerk (rechts). Weinig uitzicht dus. Aan het einde van het pad (bij 3) vonden we een overzichtsbord met de mountainbike routes van deze streken: ook tijdens deze route liepen we bijna steeds langs hun paaltjes.
De Graaf Jansdijk
Tussen 3 en 7 voerde de route over de beroemde Graaf Jansdijk: een overblijfsel van een middeleeuwse dijk die liep van Cadzand tot Westdorpe en waarvan op verschillende plekken in (Zeeuws-) Vlaanderen nog restanten te vinden zijn. Eerst over een steengruisweg (3-4), daarna, met uitzondering van een stukje graspad (5-6), over betonpaden en asfaltwegen door een niet zo bijzonder dorp.
Tussen 3 en 4 werd het uitzicht belemmerd door rechts de restanten van de dijk met daarbovenop een maïsveld en links ook maïsvelden. De akkers met bieten of waar de aardappels al gerooid waren strekten zich uit zover het zicht reikte. Het was er rustig, maar er viel niet veel te zien.
Op weg naar Krabbe
Tussen 7 en 8 konden we pas weer een beetje van de omgeving genieten. Een rustige polderweg met een aardig uitzicht. Bij 8 sloegen we linksaf en volgden van daar de oude Grenslandpadroute. Tot 9 was dit een heel mooi stukje om te lopen: het slingerende karrenspoor/gruisweg, met veel vogels in het natuurgebiedje in het voormalige wiel. We kwamen uit op de dijk langs het Leopoldkanaal. Tussen 9 en 10 zijn een paar jaar geleden de bomen gekapt en herplant. Het ziet er nog wat kaal uit. Maar vanaf 10 was het er prachtig lopen.
Het Krekengebied
Tussen 10 en 11 heb je aan de linkerkant (en ook rechts af en toe) een fantastisch zicht op een gedeelte van het Krekengebied (Bentillekreek) dat door de al geldende wijzigingen (zie: Wintervariant) nauwelijks nog en in de voorgestelde wijzigingen helemaal niet meer aan bod komt. Toch speelt juist dit gebied in het verhaal over de grens tussen Nederland en Vlaanderen een belangrijke rol.
Wie de kaart van bekijkt zal zien dat de grens hier een hele vreemde hoek om het Krekengebied heen maakt. Wat was het geval? Ten tijde van de vaststelling van de grens (1839) heerste er moerasziekte in dit gebied en de Nederlandse kolonel Ledel gunde het daarom graag aan de Belgen. Nu is het gebied (zeker aan de noordzijde van het kanaal) een geliefd recreatiegebied.
Terug in Zonne
We voltooiden ons rondje via het beschreven pad van de vorige keer. En overwogen wat we vandaag gezien hadden. Een verandering, lijkt ons, moet een verbetering zijn. En we hadden niet het gevoel dat dat in dit geval zo was. De oude route tussen 11 en 10 en tussen 9 en 8 is mooier dan de Graaf Jansdijk tussen 3 en 4. En als we zouden moeten kiezen tussen de weg door het dorp Bentille en de kanaaldijk tussen 10 en 9, dan kiezen we toch ook voor die laatste. De bomen zijn al aardig aan de groei, dat ziet er binnenkort wel weer goed uit.
Indrukken van vandaag
Als het toch een bezwaar blijft dat de route te veel langs het kanaal loopt, dan zouden we nog eerder kiezen voor de voorgestelde route van de vorige keer (langs de krulbolbanen en het graspad naar Zonne) dan voor de route langs de Graaf Jansdijk en door Bentille. En dan in Zonne de nieuwe route afbreken en via de groene lijn, voor een deel onverhard over mooie paden, de dijk bij het kanaal op en met zicht op de Bentillekreek (en Boerenkreek) richting het leuke weggetje bij Krabbe. Daar wordt het kanaal weer gedurende 2 km verlaten. (Ook voor het Isabellakanaal, verder op de route, weten we dan nog wel een aardig, onverhard alternatief).
Voorlopige conclusie
We verkennen steeds kleine stukjes van zowel de oude als de nieuwe route. Daarvan geven we onze indrukken weer. Maar het wordt pas mogelijk onze voorkeur voor de hele route te bepalen, als we alles bewandeld hebben: nieuw en oud tot aan Terneuzen. Maar daarbij blijven we uitgaan van de gedachte dat een verandering een verbetering moet zijn, met compromissen uiteraard. Maar nooit een verandering om het veranderen.
©JannieTr, oktober 2011.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten